19 tot 27 maart 2023. Tijd voor een nieuwe reis naar Egypte met de Dahabiya zeilboot.
Reis even met ons mee via de foto’s en reisverslagen.
Mijn persoonlijk reisverhaal
Als ik aan deze reis terugdenk, dan voel ik enkel dankbaarheid en veeeel liefde in mijn hart.
Er zijn eigenlijk geen woorden voor om deze reis te beschrijven. Ik probeer het toch…
We starten op de luchthaven.
Ik had notaboekjes meegenomen met hierin een eigen geschreven quote. De quotes raakten de harten en we hadden een eerste fijne ‘gathering’.
Dan is het tijd om Luxor te bezoeken en de tempels en graven in ons op te nemen. Regelmatig zie ik links en rechts tranen van ontroering en herkenning. We slaan af en toe een arm om elkaar heen. We helpen elkaar om het overweldigend gevoel te kunnen assumeren.
Na 2 intense dagen, schepen we in op de dahabiya. Ik verwacht nu een rustige dag met enkel het bezoek van de tempel in Esna en overdag veel ruimte om de Nijl diep in me op te nemen. Niets is minder waar.
Aangezien we blijkbaar opstapten op de boot een half uur verwijderd van Esna, zijn er 2 opties. Een half uur terugvaren of een tempeltje en graven bezoeken hier in de woestijn.
We kiezen voor optie 2 en vertrekken voor het ontbijt voor een bezoek van een uur. Wat een uurtje zou zijn werd 3 uur!
We staan voor een kleine tempel die al onze harten diep raakt. De tempel gemaakt door Amenhatep 3 om zijn vader Thutmoses 4 te eren. Een tempel ter ere van de turquoise Hathor, Hathor als ‘lady from the desert’.
De dankbaarheid in onze harten om hier te mogen zijn is enorm. Bij mij is er ook sterk het gevoel bij mijn ‘ancesters’ te zijn.
Om 11u schuiven we aan voor het ontbijt.
Tijd voor die rustige dag? Toch niet. Enkele uren later meren we aan en bezoeken we de tempel te Edfu, de tempel toegewijd aan Horus.
Wat me opvalt is, hoe vloeiend onze bezoeken in de tempels verlopen. Het is niet zo’n strijd om even je ogen te kunnen sluiten. We worden meegenomen in de traphal, op het dak. De energie is zoo mooi. De momenten samen zoo intens.
De volgende ochtend gaat het me niet. Iets triggerde een diep verdriet in me. Ik ga bij zonsopgang naar het dek en vraag Stefan en Diana of ze me kunnen ondersteunen. De initiële trigger leidt me snel naar een diepere trigger uit de oude tijd en een diepe heling mag ontstaan. We meren aan in het mooie El Selsilla. Als we van dek gaan vraagt Anne hoe het met me is en weer stromen de tranen over me heen.
Ik hou me wat aan de kant en kom uiteindelijk tot rust terwijl ik het warme woestijnzand onder me voel.
In de namiddag doen we een gathering op de oevers van de Nijl. De helft van de groep voelt de diepe vrede van de plek. De andere helft voelt een trigger. We hadden een matje in het midden gelegd voor heling. Na een deelronde vraag ik of ik er als eerste op mag. Mijn proces is nog niet rond, dat voel ik. Iedereen is rond me om me te ondersteunen. Op een bepaald moment zegt Younes: ‘het is nu tijd voor purificatie in de Nijl’. Met mijn kleren aan stap ik in de Nijl. Ik voel een gigantische woede uit mijn dieptes komen en ik hoor 2 diepe krachtige gillen uit me komen. Nu is het proces rond…
‘Nauw, in de Nijl was je even boos zeg’, zegt Diana me. Ja, de bevrijding van een diepe boosheid.
Die bevrijding was nodig om mijn missie en focus voor deze reis te kunnen waarmaken. Het klinkt misschien wat raar. Maar ergens diep in me voelde ik de behoefte om heel Egypte te zegenen.
Na deze heling van mezelf volgt in de groep de ene heling na de andere. Ik voel hoe ik er helemaal sta en iedereen met me. Beschikbaar, ten dienste, in een diepe heilige kracht. Als we in Aswan een parfum shop bezoeken voor een meditatie met de chakra’s, gebeurt er iets merkwaardigs. De geuren nemen ons allen mee in een diepe meditatie. Bij het horen van de hymne van Isis, is er enorm veel herkenning. Ik zing de ganse melodie mee, alsof ik ze me nog herinner. Daarna hef ik mijn armen op en ik voel hoe mijn diepe wezen een zegening voor heel Egypte uit mijn handen laat komen.
Ik weet dat mijn missie voor deze reis vervuld is…
Wat een reis! Wat een groep! Liefdevol, zorgzaam, beschikbaar voor elkaar.
Veerle
Het verhaal van één van de deelnemers
Totaal onverwacht …………. Een geschenk.
Gedragen door de Nijl was de naam van deze reis, niets minder was waar.
Gedragen voelde ik me, door de Nijl, door Egypte, door de bijzondere mensen waardoor ik omringd was.
Een reis om nooit te vergeten,
Een reis die me altijd zal bijblijven,
Een reis vol inzichten, emoties, verbinden en loslaten.
Een reis van wedergeboorte.
Dankbaar dat ik hierbij mocht zijn.
Een van de vele mooie momenten was het moment dat ik voelde dat het tijd was voor een purification in de Nijl.
Ik zie ons nog zitten in een kring aan de oever.
Een moment zo krachtig, zo intens in deze prachtige natuur, gesteund door jullie, mijn medereizigers.
Later hebben we ook een heerlijke BBQ gehad onder de maan en de sterren op de oever van de Nijl, verzorgd door onze innemende kok en attente crew.
De vele tempels die we bezochten waren één voor één magisch.
Dankbaar en tevreden kijk ik terug op deze reis.
Of ik nog eens zou meegaan?
Uiteraard, zonder twijfel.
Nog een inspirerend reisverhaal!
Ik voel me zo dankbaar voor zoveel licht dat ik mocht ontvangen, voor de fantastische aanwezigheid en begeleiding van Veerle en Younes
en de fantastische aanwezigheid van mijn reisgenoten.
Het is moeilijk in woorden op te schrijven maar ik probeer en wandel er nog eens door ..
Wat ik als intentie meenam : het beeld van mezelf los te laten, met in mijn achterhoofd de boodschap van Toth:’ making boundaries’, ’there is no begin and no end’ en ‘only spoken words can create’.
Een eerste gathering in de luchthaven, warm en met de flow, met een citaat in een boekje vertrekken we.
Aangekomen in Luxor worden we verwelkomd met bloemen door Younes, de toon is helemaal gezet.
De eerste dag een bezoek aan de tempel van Karnak en Luxor, is een onderdompeling in de krachtige energie en in de wereld van hiërogliefen en symbolen.
Ik voel me gesteund door de groep en mijn adem, die me doorheen de hele reis bij mijn wezen brengt, maar ook bij iets oneindig. In Karnak voel ik de verbinding met de zon.
De volgende dag rijden we met de fiets naar de Vallei der Koningen. Geweldig!
Samen met Stefan en Yvonne wandel ik te voet door de vallei van de Koningen naar de tombe van Eye. Moeilijk te beschrijven wat ik voelde maar het was indrukwekkend de omgeving in me op te nemen. Weer een diepe adem vanuit mijn wezen en heel mijn lichaam vormde de klank AAA.
Het bezoek aan de tombe zelf brengt me in een rouwproces ,de steun van de groep ieder in zijn eigen proces is zo voelbaar. Bij het terug naar buiten stappen voel ik vreugde, het drama is weg. Ik voel de ruimte in mijn longen en borstkas en een vraag komt op : welke energie wil ik hier op aarde achterlaten?
De volgende dag al varend naar een stukje woestijn, bezoek aan een klein eenvoudig tempeltje gemaakt door Amenhotep 3 voor zijn vader Thutmoses 4 ter ere van de turquoise Hathor .
Zo eenvoudig en zo mooi binnenin. Ook graven van Nobles bezocht waar ik de eerste muzikanten ontdekte . In de namiddag bezoeken we met paard en kar , Edfu de Temple van Horus. Samen met Veerle An en Yvonne worden we naar het dak geleid en ervaren samen een fijne energie .
Ik voel verbinding met de natuur met eenvoud en voel me vliegen als ik buiten kom .
De volgende dag sta ik op voor de zonsopgang en ik voel me een buiging maken en een stem zegt: ‘We zijn heel dankbaar voor je aanwezigheid hier op aarde’. Ik ben er stil van .
Bezoek aan Gebel, El Silsila, Speos of Horemheb en Rock shrines.
Ik geniet van de omgeving en de fijne energie.
In de namiddag leggen we aan op een mooie groene plaats en doen we een gathering aan land. Veerle legt zich in het midden en gaat in proces . Ik voel compassie opkomen maar na een tijdje triggert het me. Ik blijf bij de mooie purificatie in de Nijl van Veerle en Diana. Nadien laat ik de tranen stromen . Veerle komt erbij en na een tijd ook Younes .Tranen stromen alsof een boosheid ontdooid en verandert in verdriet en compassie. Ik voel een omhulsel smelten. Energie stroomt tussen ons drieën. Nadien ga ik zwemmen in de Nijl en leg me op het deken in de zon . Een diep gevoel, ik moet voor niemand zorgen, ik nestel me in mijn ruggengraat. ’s Avonds een lekkere gezellige barbecue.
De volgende dag, een bezoek aan de tempel van Kom Ombo waar ik in een ‘unity ervaring’ glijd, begeleid door Stefan, dank je . Met Mohamed, onze Egyptische butler gaan we naar een plaatselijke Souk met een Tok Tok. Ik denk dat we dan bijna alle voertuigen in Egypte hebben uitgeprobeerd .
Nadien een diepgaande meditatie met essentiële oliën waarbij ik het gevoel heb dat mijn huid verdwijnt. Later de dag enkele inkoopjes in De Nubian Village .
Abou Simbel en Tempel van Nefertari zijn de laatste tempels : in de tempel van Ramses 2 zie ik de relatie met mijn vader voorbij gaan en in de tempel van Nefertari voel ik de vrouwelijke kracht en de hartverwarmende energie van Hathor . In de namiddag neem ik afscheid van de Nijl en speel mee met een paar kindjes die me een cake gemaakt van zand aanbieden .
Een laatste warme gathering met complimentjes. Ik schrik soms echt van de dingen die gezegd worden, sommigen komen pas thuis echt binnen . Een geweldige reis, dank je wel iedereen om het beeld van mezelf te helpen veranderen.
Een nieuwe intentie :
- to accelerate my program
- I am a divine person
- I wisht to give myself to the world
